Wat ons bezielt

Visie van de parochie Christus’ Hemelvaart - Heilige Joseph

Wij zijn een open, gelovige en missionaire gemeenschap van vrouwen, mannen en kinderen die proberen naar de Schrift te leven, opdat mensen tot hun recht komen. Dit doen wij als katholieke gemeenschap in verbondenheid met andere christelijke en niet-christelijke  geloofsgemeenschappen. Wij zetten ons in voor elkaar wanneer we zorg en aandacht nodig hebben, en voor anderen die in een moeilijke positie zijn, in Sittard en omgeving, maar ook wereldwijd. Om kracht en inspiratie te vinden scheppen we ruimte tot ontmoeten, bidden en vieren we samen liturgie, verdiepen we ons geloof en geven we aandacht aan belangrijke momenten in ons leven.

Open

Een christelijke gemeenschap is een open gemeenschap. Wie binnen wil komen is welkom. Wie mee wil doen mag meedoen. We nodigen uit en zoeken contact. Medestanders hoeven niet hetzelfde te denken of te geloven als wij. Wij houden van het beeld van de herberg: een gastvrije plek om op verhaal komen; om de Ander en de anderen te ontmoeten; waar we luisteren naar het verhaal God met de mensen; waar we herstellen, en gesterkt weer op pad te gaan. Open gemeenschap zijn vraagt van eenieder ook een dubbele openheid in agenda’s: geen verborgen bedoelingen; én: ruimte houden voor het onverwachte moment, de onverwachte gast die aanklopt.

Gelovig

Wat ons bindt is de openheid naar de Eeuwige zoals wij die in de verhalen van de Schrift en in de levens van mensen leren kennen. Bij uitstek in het leven van de Mensenzoon, Jezus van Nazaret. Dat geloof kan ons op weg zetten, ons doen getuigen en ons doen verlangen om er met elkaar over te praten. Het kan ons ook overkomen, vroeg of laat, als we ons samen met anderen inzetten voor een leefbare omgeving en een betere wereld. Ieder mens heeft zijn of haar eigen verhaal. Geloof is een geluk dat je ten deel kan vallen, een genade; je kunt het niet afdwingen, je kunt je er wel voor openstellen. Geloof is dan ook geen toelatingsbewijs tot de parochie, wel het delen van evangelische idealen.

Missionair

Wekelijks klinkt het in onze kerk: “Om mensen gaat het, dat zij tot hun recht komen”. Geloven gaat om mensen. In naam van God. Christen zijn is mens zijn voor anderen. Met hart en ziel, en met slimheid en overleg. In de eerste plaats gaat het om “de armen”, de mensen die geen recht gedaan wordt: recht op een volwaardig leven, op wat geluk, op respect en liefde. Christen zijn kan niet zonder engagement. Christen zijn vraagt ons naar de ander te gaan; grenzen over van persoonlijk kunnen en willen; van de eigen gemeenschap, het eigen land; van vooroordelen, van cultuur en religie. Zo vormen we een missionaire parochie.

Katholieke gemeenschap

Wij staan kritisch in de traditie van de katholieke kerk, gelukkig met haar rijkdom en beschaamd over haar fouten. De kerk is geworteld in en wordt gedragen door de plaatselijke geloofsgemeenschap. Waar we zoeken naar een ideaal van kerk-zijn kennen we bijzonder gezag toe aan het Nieuwe Testament, en met name de eerste hoofdstukken van de Handelingen van de Apostelen. We erkennen de dienende functie van bisschoppen en paus ten aanzien van de plaatselijke kerken, en het gezag van hun spreken hieraan ontleend. Ook  weten we ons verbonden met christenen in andere tradities, en met alle oprechte godzoekers en mensen van "goede wil”. Dit maakt ons tot een gemeenschap met een oecumenische gezindheid.

Ontmoeten

De Schrift leert ons dat we “hier” geen blijvende woonplaats hebben. We zijn op weg van onze oorsprong naar de oorsprong van alles. Onderweg hebben we plekken nodig om even “thuis” te zijn en onze verhalen te delen. Onze parochie is zo’n pleisterplaats, een plek onderweg, per definitie tijdelijk; een herberg: dit beeld verplicht ons tot openheid, gastvrijheid en het zoeken en creëren van echte ontmoetingen. Er moet ruimte zijn voor gesprekken rond de bijbel als boek van ons leven. Onze parochie wil een voorbeeld zijn van wat ons wacht: het Rijk Gods als een huis met veel kamers.

 

Bidden en vieren

Ieder op eigen wijze ademt in en uit naar God en de anderen. Met of zonder woorden, hopend, wanhopig, met een vol gemoed of in innerlijke leegte. Ieder bidt op eigen wijze. Maar er is een mysterie dat we delen. Daarom vinden we ook samen woorden, klanken en stilte voor wat we liturgie noemen. Onze parochie biedt ruimte om te bidden, een “huis des gebeds”, alleen en samen. Samen bidden wordt samen vieren: de dag des Heren, de ernst en vreugde van het geloof, de hoogte- en dieptepunten van het leven. Bidden en vieren troost en geeft kracht. Bezegelt ook onze inzet.

Verdiepen

Onze parochiegemeenschap heeft de taak het geloof bij elkaar te verdiepen. Dat veronderstelt samen-scholen. Dat veronderstelt onderling vertrouwen en willen leren. Christen zijn betekent leerling zijn. Geloofsverdieping gebeurt in de verkondiging. En in onderling gesprek en samen zoeken naar zin. Het gebeurt in wat in de Joodse traditie lernen genoemd wordt. Het gebeurt door kinderen te betrekken bij de geloofsgemeenschap en via “gastvrije catechese” op weg te zetten in een levenslang leerproces. Geen “beleren” dus, maar groei bevorderen. De eigen groei, die voor ieder kind en ieder mens weer anders is.  

 

naar de vorige pagina ...